Rihanna doet het, Miley doet het, en ook MC’s Jonna besluit de no-bra-trend uit te proberen. Dat had ze misschien beter niet kunnen doen…
Al een tijd gonst de catwalk ervan: behaloze borsten. En zoals dat gaat volgt het echte leven dan best wel snel. Van Rihanna en Miley Cyrus die regelmatig hun beha vergeten aan te doen, op belangrijke premières met veel fotografen bijvoorbeeld, tot Parijs waar de hipste zuchtmeisjes behaloos op boulevards flaneren.
Je darlings laten dansen schijnt iets heel fijns natuurlijks te zijn. Net als dat je quinoa eet, en s ochtends verse spinazieboerenkool-smoothies maakt, waarvan je de stronkjes met de dauw nog op het blad hebt geplukt uit je moestuin.
Ik houd erg van organic, maar twijfelde of ik me ook wilde aansluiten bij het borstenbevrijdingsfront. Het leek me buitenshuis namelijk tamelijk ongemakkelijk. Bijvoorbeeld als je voor het koelvak van de supermarkt staat en daarna je wagentje door de meute naar de kassa moet duwen. Of als je eindelijk iets heel zinnigs durft te zeggen in een vergadering en je collega veertig centimeter lager dan je ogen kijkt, terwijl hij roept: Goed punt!
Na een lange werkdag kwam het er dan toch van. Ik verruilde zoals wel vaker het mode-uniform voor een pluizige joggingbroek, maar nu gooide ik ook de bustier op de stoel en trok een flinterdun topje aan van groen katoen waar ik meestal op warme dagen in slaap. Ik voelde me alsof ik meedeed aan een natuurprogramma van National Geographic.
Met een bevrijde breast & mind nam ik plaats op de bank, toen ik buiten een enorme knal hoorde. Ik sprintte de straat op, waar ik een fietser en een scooterrijder in een zeer ongelukkige pose op straat zag liggen. Allereerst probeerde ik het been van het meisje tussen de spaken van haar fiets te bevrijden. Een toegesnelde buurman zette de scooter van de jongen rechtop. Daarna zag ik pas waar ze gezamenlijk tegenaan waren gebotst: mijn geparkeerde auto.
Zo kwam het dat we even later met zn allen in mijn woonkamer zaten met een bekertje water voor de schrik en papieren voor de verzekering. En ik me realiseerde dat ik nog steeds dat niets verhullende topje aan had. Toen werd pas echt duidelijk hoezeer ik mijn beha miste. Want verzekeringspapieren invullen en mensen in shock kalmeren is een serieuze zaak, waar ik me nu uitermate slecht toe in staat voelde, omdat ik alleen maar kon denken aan mijn knullige softporno-look.
Ik twijfelde tussen een winterjas pakken, of naar de slaapkamer rennen voor een kledingswitch, met het risico dat er als ik terugkwam minder geld in mijn portemonnee zou zitten. Gelukkig viel mijn oog op een over de trapleuning gesmeten blouse.
Vanaf morgen zweer ik weer bij een beha. Van degelijke tepelwerende stof. Dit zijn immers belangrijke zaken.
Ik draag:
Hoedje: Maison Scotch
T-shirt: Les Benjamins
Beha: afwezig
Broek: gelukkig wel aanwezig (vintage, by the way)
Fotografie: Daniëlle Lambinon
