Jonna Works The News: Mijn vader is een feminist

Jonna's vader is een feminist en dat was vroeger niet altijd makkelijk. Nu zetten mannen zich echter massaal in voor het feminisme. Is dat nog nodig?

Wat voor effect heeft het op een meisje als ze opgroeit met een feministische vader? Onze reportageredacteur Jonna ter Veer had zoÂ’n vader. Hier vertelt ze hoe dat was en waarom het feminisme mannelijke rolmodellen nodig heeft.

Ik kom uit een gezin met een voor die tijd (jaren 80, jaren 90) fucked-up rollenpatroon, want: mijn ouders deelden de zorgtaken. Mijn moeder had als meisje zoveel rechten moeten bevechten – van exacte vakken mogen volgen tot baas in eigen buik zijn – dat ze alleen kinderen wilde met een man die pro gelijkwaardigheid was. Mijn vader was die man.
Hij deelde haar gedachten en was dus een feminist, want dat ben je volgens het woordenboek als je vindt dat mannen en vrouwen gelijke rechten en kansen hebben.

Toen mijn moeder wethouder werd in Arnhem, nam mijn vader als vanzelfsprekend zorgtaken over. Hij had een leidinggevende functie, maar was elke middag rond vijf uur thuis, ging koken, ruimde de vaatwasser in, draaide wasjes, en stond op zaterdag langs de lijn. Mijn ouders waren er allebei voor me hoor, alleen niet volgens een traditioneel rollenpatroon.

Je wilt niet weten hoe vaak mij de vraag is gesteld of ik het niet erg vond dat mijn moeder zoveel werkte. (Nee, want ik zag hoe bevlogen ze was, dat maakte mij gelukkig.) Ook zal het je verbazen hoe vaak er door anderen minzaam over mijn vader werd gepraat. Hij zou ‘onder de plak’ zitten en zijn eigen carrière om zeep helpen. Even voor de duidelijkheid: mijn übercoole daddy zat om acht uur op kantoor, ging om vijf uur naar huis en werkte door zodra mijn broer en ik op bed lagen. Dat is ruim een negenurige werkdag.
Mijn ouders gedroegen zich gelijkwaardig. Tegelijkertijd waren ze anders dan anders, niet volgens de norm. Daar heeft mijn vader uiteraard last van gehad, vertelde hij me onlangs. Want als mensen om je heen je keuzes niet accepteren en – vooral – er neerbuigend over doen, hoe sterk moet je dan wel niet in je schoenen staan om vol te houden?

Ook voor mijzelf was het een continue worsteling: want als gelijkwaardigheid goed was, waarom zag en ervoer ik dan zoveel ongelijkheid, ook impliciet? Waarom mocht ik van mijn oom niet het dak op klimmen om de bal te pakken, maar mijn broertje wel? Wat wilde ik later met mijn leven? Werken én zorgen zoals mijn vader? Of aan de top komen en een voorbeeld zijn voor andere vrouwen, zoals mijn moeder? En hoe zat een goede relatie eigenlijk in elkaar? Waarom duwde de eerste jongen die ik probeerde te zoenen me van hem weg, omdat hij vond dat hij als man het initiatief moest nemen?

Het was mijn vader die me hier het antwoord op gaf. Doordat hij zichzelf heeft leren accepteren zoals hij was, leerde ik mezelf accepteren zoals ik was. ‘Je bent oké zoals je bent, meisje’, zegt hij vaak tegen me. ‘Kijk maar naar mij.’

Van vrouwen wordt het inmiddels normaal gevonden dat ze opkomen voor gelijke rechten en kansen, want die hebben ‘iets te bevechten’, toch? Maar feminisme is geen one way street. Je doet het samen. En daarom heeft het feminisme mannelijke rolmodellen nodig. Mannen als Benedict Cumberbatch en Joseph Gordon-Levitt bijvoorbeeld die trots rondlopen in het shirt ‘This is what a feminist looks like’. Mannen die erkennen dat er nog een hoop te winnen valt en die discussie aangaan. Mannen zoals mijn vader.

feminist Jonna

Mijn vader is de belichaming van hoe elke man in mijn ogen moet zijn: vóór gelijkwaardigheid en daar ook naar handelen. (En die, als het even kan, ook nog eens lekker kookt.) Dát is feminisme volgens mij. En hoe groter deze club van vrouwen én mannen, hoe meer werk er kan worden verzet en hoe eerder we klaar zijn en met z’n allen de kroeg in kunnen duiken.

Biertje pap?

Jonna - feminist

P.S. Bekijk ook deze fantastische speech van Emma Watson voor de Verenigde Naties: #HeForShe

Voor Marie Claire’s februarinummer onderzoekt Jonna wat feminisme anno 2015 betekent. En wat er nog hard nodig is. Wil je meedoen aan de discussie en eventueel geciteerd worden? Laat dan je reactie op dit blog achter op onze Facebookpagina.

Fotografie: Louise Honnée

Laatste nieuws