Eva’s column: vriendinnenhuis

Bij uitblijvend liefdesgeluk met vriendinnen in één huis gaan wonen? Dat lijkt best gezellig, maar bij nader inzien moet Eva er niet aan denken.

ZOU JIJ HET AANDURVEN?

Bij uitblijvend liefdesgeluk met vriendinnen in één huis gaan wonen? Dat lijkt op het eerste gezicht best gezellig, maar bij nader inzien moet Eva er niet aan denken. Met één iemand samenwonen is al een hele klus.

Op een zonovergoten terras interviewde ik actrice Marlijn Weerdenburg, een 32-jarige vrouw die je kent als de even ferme als voluptueuze advocate Danni Lowinksi in de gelijknamige serie op SBS 6. Enig mens, gulle lach, lekker nuchter ook – het enige dat eraan ontbrak was verkering, zo bleek halverwege het interview. Daar was geen reden voor, behalve dan dat ze het loeidruk heeft met haar carrière en al het andere er dus een beetje bij inschiet. Of dat een geloofwaardig verhaal is moet ieder voor zich bepalen – wie verliefd wordt, wordt verliefd, daar is doorgaans geen kruid tegen gewassen, óók geen bomvolle agenda – maar het leek me in Marlijns geval geen halszaak: zodra ze de rust zou vinden zouden de mannen zich waarschijnlijk in rijen van drie moeten opstellen. Maar toen kwam het.

«Weet je wat me leuk lijkt?» zei ze, terwijl ze me van boven haar cappuccino aankeek. «Met vriendinnen fantaseer ik wel eens over een huis waar we met z’n allen in gaan wonen als we over tien jaar nog vrijgezel zijn. ?Zo’n huis waarin je ieder je eigen verdieping hebt, maar wel een gezamenlijke keuken waar je kunt eten en kletsen enzo. Hoe leuk is dat?»

Ik geloof dat ik «heel leuk» heb gezegd, maar toen ik naar huis fietste, kwam ik al rap tot een andere conclusie. Niets ten nadele van mijn vriendinnen, maar met z’n allen in een huis bivakkeren voor langer dan ons jaarlijkse weekendje weg: het leek me de hel! Met één iemand samenwonen vond ik al een klus, hoe moest dat wel niet zijn met z’n zessen? Ja, dat wijntje in de gezamenlijke keuken zou er wel in gaan, wel twee ook. En het was ook verdraaid handig om niet eerst eindeloos in de Whatsappgroep rond te hoeven pingpongen voor een afspraak. Maar dan had je de twee grootste voordelen wel gehad. Want wie ging na dat gezellige wijntje de keuken opruimen? Gingen we daar roosters voor maken? Straks had ik dienst met A, mijn smetvreesvriendin, dan stond je drie uur later nog te poetsen. Maar dat toch liever dan met vriendin P, een vrouw die rustig eerst een halfverteerde mol uit de bek van haar hond trekt en daarna een broodje pindakaas voor je smeert – eet smakelijk. En dat waren de praktische zaken. Hoe leuk zouden discussies over elkaars karakter/moeder/politieke standpunt zijn als je het daarna niet een tijd zou kunnen laten betijen? Wat te doen met de natuurlijke neiging van vrouwen om over de ander te roddelen, pardon, bij te kletsen? En het belangrijkste: wat als je knetterverliefd werd en je het liefst de hele dag in bed lag? Iedere vriendengroep zijn eigen dynamiek, maar ik geloof dat die van mij allemaal met hun snuit tegen de deur zouden liggen.

«De wereld verandert», zei Marlijn tijdens het interview, en daar heeft ze gelijk in. Er zijn meer singles dan ooit en aangezien de meesten niet alleen wíllen dan wel kúnnen zijn, zou een vriendinnenhuis bij uitblijvend liefdesgeluk best soelaas kunnen bieden. En trouwens, wie wil er nou níet samenwonen met Danni Lowinksi?

Eva Hoeke: body issues >

Laatste nieuws