Ze werden uitgeroepen tot belofte van 2014 en sindsdien zitten de vijf dames van Bells of Youth in een sneltrein. Ze gingen van festival naar festival, waren bij Amsterdam Fashion Week en sleepten hun instrumenten van hot naar her. Wij spraken Lisa Moree (27), Hellen Vissers (26), Estelle Stijkel (24), Leonie Bos (29) en Marcia Savelkoul (23) in de weelderige tuinen rondom festival deBeschaving.
Voor wie jullie nog niet kent: wat is Bells of Youth?
Leonie: «Kort maar krachtig: een band die meerstemmige popliedjes maakt.»
Estelle: «Eigenlijk is het een zooitje ongeregeld. Wat ons als band typeert: chaos, vrienden, gezelligheid en feestjes.»
Welk levensmotto staat in jullie tegeltje gegrafeerd?
Marcia: «Wat er ook gebeurt: blijven drinken, haha!»
Omschrijf jullie muziek.
Leonie: «Aanvankelijk werd vrij snel het stempel folk op onze muziek gedrukt, vooral vanwege de meerstemmige zang. Dat meerstemmige is nog steeds kenmerkend voor onze sound, al klinkt die nu meer elektronisch doordat we een synthesizer gebruiken.»
Hoe is Bells of Youth ontstaan?
Leonie: «Zon drie jaar geleden moest Lisa een zangtentamen voorbereiden. Nota bene één avond van tevoren vroeg ze Estelle om haar te helpen. Ik deed mee met mijn gitaar en zo is het langzamerhand gegroeid. We waren niet per se heel goed. Het gevoel was gewoon tof, het klikte. En het duurde niet lang of we stonden op allerlei podia.»
Hoe zijn jullie sinds die tijd gegroeid?
Lisa: «Het begon allemaal met een akoestische gitaar en meerstemmige zang. We focusten vooral op dat laatste. Pas een half jaar voor het opnemen van onze eerste plaat zijn we als volwaardige band gaan spelen. Estelle was al een goede gitarist. De rest had in een ver verleden instrumenten bespeeld, maar fantastische muzikanten waren we niet. Door veel te oefenen hebben we de smaak nu echt te pakken.»
Waarom klikt het tussen jullie?
Hellen: «We staan open voor elkaars ideeën en achtergronden.»
Leonie: «En we zien elkaar inmiddels als zussen. Omdat we altijd zeggen waar het op staat is er weleens onenigheid, maar dat praten we altijd meteen uit. Bovendien zijn we in de oefenruimte nooit bevooroordeeld. We maken samen muziek, zonder regels.»
Hoe hebben jullie de rollercoaster het afgelopen jaar ervaren?
Leonie: «Het was heel leuk. Vorig jaar hebben we tijdens de Popronde (reizend festival voor talentvolle Nederlandse bands, red.) heel snel ons album geschreven. Naast het schrijven traden we veel op, werkten we naar de albumrelease toe en stonden we in muziektijdschrift OOR. Alles viel gewoon op zn plek.»
Estelle: «Die tijdsdruk heeft zn vruchten afgeworpen, omdat het ons dwong om keuzes te maken.»
Op 24 maart 2014 verscheen jullie debuutalbum BOY. Welk nummer betekent het meeste voor jullie?
Lisa: «Dat verschilt per persoon. Maar als we unaniem moeten kiezen, is het She Said / He Said. Dat was het eerste nummer dat we met zn vijven in de nieuwe, elektronische stijl schreven. Toen het klaar was wisten we meteen: bij dit nummer gaan we een album maken.»
Waarvoor kunnen we jullie s nachts wakker maken?
Estelle: «Voor een reis naar Parijs. Verder weg mag overigens ook.»
Leonie: «Of voor een mooie tournee. Een spontane, het we-pakken-nu-onze-spullen-en-gaan-weg-idee.»
Lisa: «Sowieso avontuur! En guacamole, haha! Topcombi.»
Wat staat er op jullie music wishlist?
Leonie: «Een waanzinnige kersthit. Op langere termijn: een tweede album.»
Lisa: «En we willen volgend jaar nóg meer optreden, onder andere op meer en grotere festivals. Zoals Lowlands of Into The Great Wide Open. Dit jaar zetten we al een mooie internationale stap door op het Sziget festival in Boedapest te spelen.»
Hoe zien jullie jezelf over vijf jaar?
Marcia: «Alle vijf zwanger, haha! Nee, ik denk dat onze vierde plaat dan uit is en dat we gaan toeren in het buitenland.»
Bells of Youth in het wild spotten? Klik hier.
Tekst: Leonie Oude Elferink, beeld: Eveline Vroonland
