door CHARLOTTE PALERMINO
Laat ik één ding vooropstellen: ik ben nog nooit op dieet geweest en ik heb nog nooit succesvol een detoxkuur afgerond. Tot ik vorige week aan een pizza-cleanse begon.
Niet dat ik nooit in shape wilde komen of aan een gezond dieet met minder confetticake wilde beginnen, maar ik heb gewoon een gruwelijke hekel aan honger. Mijn laatste poging tot een sapkuur eindigde al om elf uur s ochtends, toen ik ontdekte dat ik vast voedsel nodig heb om te kunnen functioneren. Als ik honger heb, word ik simpelweg woest.
Detoxen en diëten vind ik sowieso vooral onzin. Er is niets magisch aan. Wie een week lang geen alcohol drinkt en geen suiker eet (een eerste vereiste van veel cleanses en diëten) verliest vermoedelijk gewicht en voelt zich waarschijnlijk beter. Mijn eigen theorie: als je stopt met drinken en suiker eten, verlies je gewicht of je komt op zn minst niet aan wát voor voeding je verder ook eet. Je hoeft jezelf dus niet te martelen door tien dagen lang te leven op boerenkoolwater of pittige limoensapjes; je kunt gewoon pizza eten en toch dezelfde resultaten bereiken. Het zou een stuk plezieriger zijn. En goedkoper. En wie weet stimuleert een week lang pizza eten je wel om een gezondere leefstijl te implementeren ? of in elk geval minder pizza te eten.
En zo kwam het dat ik een week lang niets anders at dan koolhydraten en kaas. Ik maakte er een typische zevendaagse cleanse van, net als bij veel sapkuren, en stelde een paar regels op:
Pizza Cleanse Regels
- De pizza moet een echte korst hebben. Dus geen bloemkool-/hummusspul; ik heb het over deeg waar mijn niet-coeliakie-buik prima tegen kan.
- Er moet kaas of een topping aanwezig zijn.
- Er moet iets van saus op zitten (olijfolie voldoet ook).
- Als ik scheurbuik krijg, mag ik wat boerenkool of iets over mijn pizza heen strooien.
- Andere voedingsmiddelen en alcohol zijn niet toegestaan (ik ben aan het cleansen!)
- Koffie is toegestaan, omdat ik de laatste keer dat ik géén koffie dronk ruzie kreeg met een metroreisgenoot.
Met deze regels begon ik aan mijn cleanse. En ik maakte van de gelegenheid gebruik om meer pizzaplekjes in ’s werelds pizzahoofdstad New York te ontdekken. Als ik dan toch een week alleen maar pizza ging eten, moest ik er wel wat moois van maken.
Dag 1
Aantal pizzapunten: 10
Stemming: katerig, maar fly AF.
Alsof ik het zo gepland heb: op de eerste dag van mijn cleanse heb ik een kater. Aangezien ik moeilijk mijn appartement uit kan komen, ga ik naar Robertas: hipsterparadijs en toevallig dé spot voor pizza. Ik bestel twee pizzas en blijf net zo lang eten tot mijn kater zakt. Zes pizzapunten down, nog vele te gaan.
’s Avonds organiseert een vriend een Canadees Thanksgivingfeest in Brooklyn, waardoor ik mijn pizzabelofte bijna verbreek. Mistroostig kauw ik op wat restjes (vier pizzapunten) terwijl de anderen zich op de pompoentaart storten. Ik googel meteen maar wat er gebeurt als je te weinig groente eet ? ik heb namelijk de irrationele angst om een of andere piratenziekte te krijgen die sinds de 19e eeuw al niet meer voorkomt. Mijn maag voelt zich uitstekend, de pompoenellende daargelaten.
Dag 2
Aantal pizzapunten: 1.75 kleine pizza
Stemming: ik denk dat ik nu weet wat maagzuur is.
Ik word om vier uur s nachts wakker en denk dat ik doodga. Na een klein consult bij Dr. Google ontdek ik dat het maagzuur is. Als ik later die ochtend opsta, sla ik een paar glazen water achterover en eet ik ? om tot de lunch te overleven ? wat korstjes die ik nog over heb van Robertas.
Halverwege de ochtend val ik om van de honger. Ik haast me naar pizzeria Motorino en bestel een simpele pizza met veel kaas. Ik knijp er twee citroenen over uit om tenminste nog een beetje fruit in mijn dieet te krijgen. Gelukstreffer: citroen blijkt heerlijk te zijn op pizza. Ik eet een derde van de pizza op en neem de rest mee naar huis om van te snacken tot het avondeten.
Na mijn werk moet ik iets doen aan mijn opgeblazen-buik-situatie (mijn broek kan niet meer dicht), dus ga ik naar de sportschool. Normaal gesproken eet ik veel groenten en mijn buik is niet gewend aan het koolhydratenoverschot. Het goede nieuws is dat koolhydraten gelijkstaan aan energie: ik ren acht kilometer in dertig minuten.
Na mijn waanzinnige work-out ga ik naar Kesté, een geliefd Napolitaans pizzaplekje in West Village. Ik eet een hele pizza. Zonder spijt. Daarna ga ik naar huis en slaap ik als een doorvoede (nog steeds lichtelijk opgeblazen) baby.
“Ik denk dat ik PMS heb (Pizza Menstrueel Syndroom). Ik ben opgeblazen en prikkelbaar. Ik heb constipatie. Ik heb hoofdpijn. Ik zou dolgraag een avocado in huis halen”
Dag 3
Aantal pizzapunten: 8
Stemming: gaar.
Mijn lichaam is zich aan het aanpassen aan mijn nieuwe leefstijl en ik heb geen maagzuur meer. s Ochtends bak ik een eitje voor op mijn laatste pizzapunt van Robertas en ik ga naar mijn werk.
Rond het middaguur word ik wat licht in mijn hoofd en besluit ik lunch te gaan halen. Dankzij de extra knapperige korst bij Prince Street Pizza krijg ik eindelijk wat textuur in mijn dieet. De twee pizzapunten die ik bestel zijn heerlijk vettig, smaakvol en perfect gebakken door Frank, de eigenaar van Prince Street en mijn toekomstige echtgenoot. Na de lunch voel ik me uitstekend en is mijn hoofdpijn verdwenen.
Die avond gaat een vriend met me mee naar de beroemde pizzeria Paulie Gees, in Brooklyn. Hier gebeuren twee belangrijke dingen: ik ontdek dat ik boter kan bestellen om op de korst te smeren én ik ontdek dat je met extra rucola kunt doen alsof je een saladeburrito eet.
Dag 4
Aantal pizzapunten: 6
Stemming: ik denk dat ik PMS heb (Pizza Menstrueel Syndroom). Ik ben opgeblazen. Ik ben prikkelbaar. Ik heb constipatie. Ik heb hoofdpijn. Ik zou dolgraag een avocado in huis halen.
Na het rucolafestijn van gisteren dacht ik op het nobele pad te zijn, maar ik had het mis. Ik begin mijn koffie zwart te drinken: het bewijs dat ik een psychopaat aan het worden ben.
s Ochtends voel ik me ziek, dus ik skip het ontbijt ? en vrees nu al voor de lunch. Omdat ik niet kan kiezen wat ik moet eten, vraag ik Nell van restaurantreviewsite The Infatuation welke pizzas er op mijn hitlijst ontbreken. Ik bestel een wodkapizza van Rubirosa. (FYI: dít is de pizza die je door levenscrises en relatiebreuken heen helpt.) Tegen de tijd dat hij bezorgd wordt, voel ik me weer normaal en werk ik vier punten naar binnen. Mijn maag is dankbaar voor de wat zurige wodkasaus en extra knoflook.
Na mijn werk begeef ik me naar de spot waar ik het meest naar heb uitgekeken: Lucali. Dit is waar Beyoncé en Jay Z hun pizza halen. Als deze plek goed genoeg is voor royalty, zou het ook wel eens goed genoeg kunnen zijn om mijn stoelgang op gang te krijgen.
Omdat er brand is bij Lucali, verwijst eigenaar Mark Iacono me na een huilpartij en de nare ontdekking dat je kennelijk moet bellen voordat je hier naartoe komt naar een andere pizzaspot in de buurt: Giuseppinas Brick Oven Pizza. Het is al bijna tien uur als ik mijn eten krijg en ik inhaleer vier pizzapunten zonder dat mijn maag protesteert.
Dag 5
Aantal pizzapunten: 10
Stemming: ik ben een achtbaan. Het ene moment houd ik van mijn leven en het andere moment haat ik alles. Er zijn momenten dat mijn water naar pizza smaakt. De lucht smaakt naar pizza.
Ik heb niet zon levenstrek meer, dus eet ik niks voor het ontbijt. Tijdens de lunch eet ik twee punten van Angelos Pizza. Zie alleen al mijn treurige foto; ik heb geen zin meer om te instagrammen. Ik knijp vier citroenen over mijn pizza uit, maar het helpt niet.
Na mijn deprimerende dag wil ik mezelf alleen nog maar oprollen tot een balletje en dingen eten die niet driehoekig zijn. In plaats daarvan ga ik boksen, in de hoop van iets af te komen dat ik alleen maar kan omschrijven als het chronisch opgeblazen syndroom. Lusteloos begeef ik me daarna richting Bruno, een new-age pizza spot in Manhattan.
Ik ben herboren. De pizza heeft een dunne korst en is belegd met verse groenten. Mijn lichaam krijgt eindelijk wat broodnodige variatie. Om mijn dankbaarheid te tonen, eet ik acht punten. Denk ik. Ik ben de tel kwijtgeraakt.
Dag 6
Aantal pizzapunten: onbekend
Stemming: DIT IS MIJN DOORBRAAKDAG. Ik voel me geweldig, mijn huid straalt en mijn jegging kan weer dicht. Mijn maag heeft eindelijk een staakt-het-vuren afgeroepen en accepteert vrolijk mijn nieuwe leefstijl.
Als ontbijt eet ik een halve pizzapunt die mijn kamergenoot ergens achterin de koelkast heeft laten liggen. Ik ben uitgehongerd en vraag geen toestemming (waar ik geen spijt van heb). Tijdens de lunch eet ik twee pizzapunten bij Joes, een ervan lijkt exact op de pizza-emoji duidelijk een teken van boven dat alles goed zal komen.
Nog helemaal in de wolken van mijn pizza-enlightenment ga ik naar Emily, een geprezen pizzeria in Brooklyn. Helaas staat er een wachtrij van twee uur. Ik besluit voor take-out te gaan en bestel een spicy pepperoni met fancy toppings. Ik eet ‘m op straat, in Brooklyn, in mijn eentje (een week lang pizza eten brengt discutabele levenskeuzes met zich mee). Ongeacht de typische maagzuuringrediënten voel ik me na afloop prima en absoluut minder hongerig. Mijn lichaam heeft zich eindelijk ontpopt tot een pizzatempel.
Dag 7
Aantal pizzapunten: 12
Stemming: ik houd heel, heel veel van pizza. Mijn lijf en mijn vertrouwen in de mensheid zijn hersteld.
Het is zaterdag en ik ga brunchen met vrienden. Ondanks het feit dat ze genoeg hebben van mijn pizzapraat, hebben ze nog geen genoeg van eten. Speedy Romeo maakt creatieve brunchpizzas. Ik werk zes inventieve pizzapunten weg en leg de rest bij de garderobe van haarsalon Bumble & Bumble, waar ik na de brunch mijn haar laat doen. Zó goed is deze pizza.
Voor mijn laatste avondmaal ga ik naar een pizzaproeffeestje bij een restaurant dat binnenkort wordt geopend. De appetizers weten me bijna te verleiden, maar ik blijf trouw aan mijn cleanse en verorber zes punten Roman-style pizza. Mijn lichaam is intussen een goed geoliede, pizza verwerkende machine. Ik ben trots op mijn maag die deze week veel te verduren heeft gehad.
Bonusdag
Aantal pizzapunten: 3
Stemming: Het leven is geweldig. Pizza is geweldig.
Zaterdag was eigenlijk mijn laatste pizzadag, maar om mijn lichaam langzaam weer te laten wennen aan de gewone maatschappij, verleng mijn cleanse met één dag extra. En ik heb nog een reden: er is nog één pizzastop te gaan. Volgens minstens tien mensen kan ik niet zeggen dat ik pizza heb gegeten zolang ik niet bij Di Fara ben geweest. Ik ga erheen en kijk toe hoe de maestro van de pizza, de tachtigjarige Domenico DeMarco, mijn laatste pizza maakt.
Ik eet drie enorme punten.
En daarna neem ik een salade.
Het is perfect.
Wat ik ervan geleerd heb
Mijn cleanse was een succes, als je het zo kan noemen. En dont hate me: ik ben bijna 2,5 kilo kwijtgeraakt. Ik ben niet afgevallen omdat pizza een of ander onontdekt superfood is, maar omdat ik simpelweg minder calorieën heb binnengekregen. Isabel Smith, gecertificeerd voedingsdeskundige en diëtiste, vertelde me dat een deel van (of al) mijn gewichtsverlies waarschijnlijk te maken heeft met het mijden van wijn en suiker.
De meeste beperkende diëten gaan gepaard met gewichtsverlies, maar het effect is meestal niet langdurig. Volgens Smith zijn de meeste crashdiëten op de lange termijn niet vol te houden omdat ze je uithongeren en als het ware werken als een pleister in plaats van een medicijn. En hoewel ik niet per se uitgehongerd was, liet mijn dieet me toch wat ondervoed achter.
In één week gebeurt er niet zoveel met je lijf, maar een korte kuur kan je misschien wel een duwtje richting een gezondere leefstijl geven. Na mijn cleanse bleef ik suiker mijden, maar verder ging ik terug naar mijn normale dieet met groenten, vlees, zuivel en wijn.
Uiteindelijk voelde ik me niet al te beroerd door al die pizza. Er waren momenten dat ik dacht dat ik doodging (die heb je waarschijnlijk ook tijdens een sapkuur), maar toen ik eenmaal in de flow raakte, was het ongelooflijk bevrijdend. Deze cleanse voelde als een enorme eff you naar alle conventionele diëten én naar de afslankindustrie waarin 40 biljoen dollar omgaat.
Toch raad ik het niemand aan om een week lang alleen maar pizza te eten. Ja, je zou 2,5 kilo kwijt kunnen raken, maar net als met andere crashdiëten is het niet vol te houden. Pizza zonder wijn is bovendien een speciaal soort marteling een die ik nooit meer wil meemaken.
Bron: marieclaire.com
