FOOD FIGHT!
Het zijn niet de superfoods op zich, waar Marie Claires Kalinka iets tegen heeft. Het is de bijna sektarische manier waarop de quinoa en gojibessen haar worden opgedrongen. Laten we het niet overdrijven: een kiwi is ook gezond.
Tekst: Kalinka Hählen
Ik bezondig me regelmatig aan lekkere plaatjes kijken op internet. Sappige groene asperges gedrapeerd op een bedje van pancetta, salades van wulps krullende boerenkool en zoet glanzende mango, mollige farro met tomaat, basilicum en parmezaan: het oogt allemaal even smakelijk. Soms laat ik thuis de pannen spetteren naar aanleiding van zon recept, al dan niet met bevredigend resultaat. Ik houd van eten, van gezond eten zelfs. Maar wat me tegenwoordig stoort in het uitleven van mijn food-porn-hobby zijn opdringerige ingrediënten als quinoa, gojibessen en chiazaad.
Gek, hoe de westerse wereld wat betreft leefstijl en eten opeens verdeeld lijkt te zijn in twee kampen. Aan de ene kant hebben we Kamp Quinoa, aan de andere Kamp Kroket waarbij de laatste groep niet per se bestaat uit types die solliciteren naar morbide obesitas door een infuus van McDonalds, maar uit mensen van de school doe maar normaal, die soms ook graag friet en een kroketje verorberen. Kampen die elkaar bovendien voortdurend de maat nemen. Instagram-plaatjes van groene smoothies worden bejubeld en verguisd, waarbij Kamp Quinoa een sektarisch bemoedigings-beleid van likes en loves voert en Kamp Kroket gebelgd gaat zitten mokken over de inherente verborgen aanval op hun eigen misschien minder gezonde eetgedrag. Programmamaker Tim den Besten bijvoorbeeld veroorzaakte ?een collectieve woedeaanval met zijn column Quinoakutten op de VPRO-site, magazine Linda. schreeuwde Rot op met je chiazaad! ?en toen de populaire Australische blogger Belle Gibson, die beweerde van kanker te zijn genezen door gezond te eten, helemaal geen kanker bleek te hebben gehad, was het modder gooien alom. Sommige Gibson-volgers beschuldigden critici van jaloezie en zwartmakerij en stonden vier-?kant achter hun health-goeroe, terwijl anderen teleurgesteld reageerden op haar fraude vaak wat primair, door hun voorheen geliefde Belle alsnog kanker toe te wensen.
Glutenverdelger
Eten, plus wat men een gezonde leefstijl ? zonnegroetjes uit yogaland! noemt, brengt tegenwoordig het slechtste in de mens naar boven. Ja, ook ik erger me wild aan al die komkommerwatertjes, geelwortels en superfoods die me in de virtuele wereld lastigvallen, al ventileer ik dat niet op socialmediakanalen. ?Het zijn echter niet de ingrediënten an sich die ?me tegen de borst stuiten superfoods zijn niet het probleem maar de randrommel, het hijgerige maar redelijk ongefundeerde halleluja van de pluggers van een gezonde leefstijl, die kokosolie en açaibessen presenteren als de messias, omdat dat nu the thing to do is. Neem het gezondheids-universum van glutenverdelger Rens Kroes, superfood pusher Jesse van der Velden of de gezellige health-meisjes Elise en Nina van Chickslovefood. Leefde ik in hun wereld, dan at ?ik s morgens een pudding van hippe babyquinoa en havermelk hmmm, havermelk en dan dronk ik daar een andijviesmoothie of zelfs een detoxdrankje bij, om mijn lichaam te ontgiften (eveneens een magische term nu), al is het werkelijk de vraag of dat laatste nodig is. Veel health-food-bloggers denken van wel, het Voedingscentrum denkt van niet, gebaseerd ?op jarenlang gedegen onderzoek. Moeilijk. ?Wie geloof je dan? Of wie wil je geloven?
Het klakkeloos herdistribueren van de kralen ?en spiegeltjes waarmee marketingmensen ons proberen te verleiden, dat vind ik niet kies. ?Want laten wel wezen: de plotselinge hype rond bijvoorbeeld superfoods is steengoede marketing. Dergelijke producten liggen al jaren in de schappen van natuurvoedingswinkels zonder ?dat daar echt naar getaald werd, tot bio, eco, fair trade en superfoods groeimarkten bleken, waar slimme strategen handig op inspeelden. Denk ?aan chiazaad, vogelvoer dat voor een tientje ?de kilo verkrijgbaar is bij diervoedingswinkels, maar populair is in mensenvoedingswinkels sinds er hippe 250-gramszakjes met een etiket Raw Super Food omheen zitten. En dat voor de kittige prijs van iets meer dan 5 euro. Een aardig verdienmodel. De eerdergenoemde blogger Belle Gibson verdiende ook een lieve duit met haar groenesapjesevangelie. Het hartverscheurende verhaal dat zij verkondigde leverde haar veel volgers en bewonderaars op. Storytelling heet dat in marketingtermen. Ik ben misschien een lompe boerin, maar ik noem dat jokken. Ik vind het best kwalijk dat haar voedselsprookjes anderen kunnen schaden.
Krokettenhappers voelen schijnbaar niet de behoefte om hun eten steeds te fotograferen
Geen rocket science
Ik zeg niet dat al die gehypete producten slecht zijn, maar laten we het niet overdrijven: een ?kiwi is ook gezond. En laten we ook de omvang van Kamp Quinoa niet overdrijven: hun online presence mag dan groot zijn en daardoor lijkt die groep misschien alomtegenwoordig, maar ik denk dat Kamp Kroket veel groter is, en Kamp Troep misschien nog wel groter. Dat lijkt alleen niet zo, omdat krokettenhappers schijnbaar ?niet de behoefte voelen hun eten voortdurend ?te fotograferen en wereldkundig te maken.
Wat al dat gedreutel over zaden, tarwegras ?en glutenvrij bananenbrood wel teweeg heeft gebracht, is een groter besef omtrent voeding ?en leefstijl. En dat kunnen we alleen maar toejuichen, in een land waar steeds meer mensen en kinderen kampen met overgewicht en streekbussen uitgerust worden met chips- en chocoladereepautomaten. Veel Nederlanders lijken niet meer te weten wat gezond is. We hakken maaltijden uit pakjes (bergen zout!) naar binnen, we ontbijten met snelle ontbijtgranen ? boordevol suiker en we drinken liters frisdrank, met ook weer suiker of suikervervangers. En we pareren een toename in omvang met lightproducten, waarvan je je ernstig kunt afvragen of die zo fantastisch voor je zijn.
Kamp Quinoa mag dan een hysterische raadgever zijn, Kamp Troep een ronduit beroerde, gezond verstand is dat niet. En dat beamen alle artsen, diëtisten en verstandige voedselschrijvers. ?Hun boodschap? Eet gevarieerd, met veel verse groenten, bedenk dat alles waar te voor staat niet goed is en gebruik je gezonde verstand. ?Ergo: je kunt op je vingers natellen dat het niet slim is om dagelijks een pak kokosmakronen te verorberen of om hamburgers en kipnuggets te laten rouleren als avondmaaltijd. En wie wel eens een etiket leest, ziet ook dat de maaltijdsalades uit het supermarktschap niet zo fantastisch gezond zijn als ze wel lijken. Gewoon koken (en dat is niet een kant-en-klaarpizza beleggen met extra rucola), dat is dus heel oké. Zonder pakjes en geprefabriceerde poespas. Met brood van de bakker, verse groenten en vlees van de slager. Geen rocket science, toch?
28 dingen die we denken als we op dieet zijn >
Waarom je nú met ‘fat talk’ moet stoppen >
