Ik testte het gevreesde dieet van Gisele Bündchen en dit gebeurde er

Marie Claire’s Dionne test het whole food plant-based dieet van Gisele Bundchen.

“Wat zou Gisele doen?”

Voor de yogaposes die Gisele Bündchen elke dag aanneemt draait Marie Claire’s Dionne haar hand niet om. Maar kan ze ook haar whole food plant-based dieet handelen? En: krijgt ze er net zo’n modelwaardige glow van?

Over één ding kunnen we het vast eens zijn: het lichaam van Gisele is hot! En aan haar fameuze glow kunnen we allemaal wel een puntje zuigen. Volgens Gisele’s privéchef, Allen Campbell, allemaal het resultaat van een bijzonder dieet: het whole food plant-based diet, dat voornamelijk bestaat uit plantaardige voeding. Campbell past dit dieet voor 80 procent toe wanneer hij voor Gisele en haar gezin kookt, voor de overige 20 procent serveert hij mager vlees als – let wel – gras-gevoede biologische biefstuk, zo nu en dan eend en kip. Een visje mag af en toe ook, maar dan wel van het wilde soort en voornamelijk zalm. Alles wordt altijd in kommetjes geserveerd. Het is zoals hij zelf zegt zijn ‘dingetje’ om uit kommetjes te eten. Waarom is niet duidelijk. Maar nu komt het: fruit, koffie, cafeïne, witte suiker en nachtschade zijn volgens de studie van Campbell verwant aan de duivel – als niet de duivel zelf – en dus uit den boze. Aan suiker zou de mensheid sterven. Nachtschade (denk aan aardappelen, paprika, tomaat, aubergine maar ook gojibessen) is volgens Campbell slecht omdat het zou zorgen voor inflammatie in het lichaam, ofwel ontstekingsreacties, en dat is voor een topmodel maar ook voor een gewone sterveling niet goed. Bovendien weert chef Campbell ook nog gluten. De meningen over dit dieet zijn op het internet niet bepaald positief. ‘Onzin’, zegt de een. ‘Duur’, zegt de ander. Maar is dit ook zo? Ik besluit het dieet persoonlijk aan een proef te onderwerpen.

gisele dionne dieet website1

Dag 1: Gisele bij de juice bar
De eerste uitdaging presenteert zich al vrij snel. Ik eet namelijk amper groente en mijn dieet bestaat – en nu ben ik heel eerlijk – voor 80 procent uit afhaalvoer en voor de overige 20 procent uit etentjes buiten de deur. Ik leef zo ongeveer op pizza en friet, maar dan wel de meest gezonde versies, hè! Denk: die eerste zonder kaas en die tweede handgesneden en vers. Nu behoren de ingrediënten van mijn lievelingsgerechten tot de door Campbell verboden nachtschade en dus moet ik hier cold turkey afscheid van nemen. Aan boodschappen doen kom ik op dag 1 niet toe en dus begeef ik me naar een niet nader te noemen gezonde sapjesbarketen. Toch nog een soort van afhaal, denk ik positief. De boerenkoolsalades, koudgeperste groentesapjes en gedroogde snacks staan keurig opgesteld in een overbelichte, witte koeling. Niet de meest uitnodigende manier om je waar te presenteren. Wanneer ik de etiketten op de verpakkingen lees lijkt de prijs-groenteverhouding mij niet helemaal zuiver. Zo is het hoofdingrediënt van de sapjes appelsap en sap van komkommer, aangevuld met sap uit sla en dan pas volgen spinazie en boerenkool. Voor 420 milliliter betaal je 6,75 euro: lijkt mij overdreven, evenals 8 euro voor een klein bakje boerenkool met enkele verdwaalde stukjes granaatappel. Maar dan de chagrijn achter de kassa. De afwijzende toon die zij aanslaat om mij te vertellen dat banaan heus heel gezond voor me is en dat ze deze echt niet zomaar uit mijn bestelling kan weglaten, laat een nare smaak na. Het kan natuurlijk toeval zijn dat ze zo chagrijnig is, maar wanneer ik een paar dagen later terugkeer is de chagrijn zo mogelijk nog chagrijniger. Ik trek de conclusie dat sapjes vast niet goed zijn voor het humeur, ik zweer ze af en ik keer nooit meer naar de zaak terug. De hoop dat ik dit dieet op afhaalmaaltijden kan doen laat ik ook meteen varen. Op dag twee maak ik het mezelf makkelijk. Geïnspireerd door een foto op Gisele’s Instagram, gooi ik verschillende groene groenten met water in een pan, ik verhit ze en noem het soep.

Dag 3: Gisele heeft het zwaar
Mijn reukorgaan werkt fantastisch. Dropjes, brood, slagroomtaart: het ruikt allemaal ge-wel-dig! Op dag 3 krijg ik het vlak na lunchtijd zwaar. Ik heb te weinig gegeten (in een kommetje past nou eenmaal niet zo heel veel en op onze kantine hoef ik – voor Gisele-waardige voeding – ook niet te rekenen). Op het bureau van collega rechts ligt in een zakje een broodje kerrie kip waar ze maar niet aan begint. Lunchtijd is allang voorbij, maar het broodje blijft onaangetast liggen en het ruikt hemels! Na tien minuten krijg ik het bijna te kwaad en kan ik haar en haar broodje wel aanvallen. Letterlijk! Terwijl ik normaal gesproken niet eens naar brood taal en ik echt dol ben op mijn collega. Ik houd me in. Meal planning, zoals dat in de health-wereld heet, is hier de enige oplossing. Zo simpel als maaltijden van tevoren bereiden, altijd meer klaarmaken dan je opeet, invriezen en overal mee naartoe nemen. Jammer dat het zo veel tijd kost (hier was een privéchef handig geweest). Voordeel is dat ik in geen tijden zo lekker heb gegeten. Op dag vier maak ik zowaar een hele maaltijd van bruine rijst, doperwten, avocado mash en kidneybonen. Yes!

‘What would Gisele do?’ “Beheerst aan haar groene salade knabbelen”

Dag 5: waarom Gisele niet gezellig is
Het gebeurt niet vaak, maar als de collega’s uit lunchen gaan doen zij dit uitgebreid, op z’n Frans met een petit verre ofwel een glaasje. Uitgerekend nu vinden de collega’s het weer tijd voor een gezellige lunch. Maar: ‘What would Gisele do?’ Gisele zou nee zeggen, ze zou beheerst aan haar huisgemaakte groene salade knabbelen en daar geen centje pijn bij voelen, want zo is Gisele. Smeuïge kantoorgossip is er met dit dieet dus ook al niet bij. Terwijl collega’s lekker aan de pasta vongole en pinot grigio zitten te lurken, moet ik het redden met Franse linzen, bruine rijst en blaadjes sla.

Dag 7: het kippendijtjes-incident
Na een week moet ik helaas concluderen dat leven als Gisele niet per se goed is voor het humeur. Getuige het kippendijtjes-incident. Ter verdediging van wat je nu gaat lezen: ik voel me constant hongerig. Volgens de Pilates-lerares van Gisele heeft zij nog nooit iemand zoveel zien eten als Gisele en ik begrijp helemaal waarom. Groen eten uit kommetjes vult gewoon niet. Ik besluit dat ik deze week wat vlees mag om de honger te stillen. Kippendijtjes om precies te zijn, want: supersnel klaar en goddelijk lekker. Ik vraag mijn loverlief om biologisch verantwoorde kippendijtjes mee te nemen. Het avondmaal is zo goed als klaar en de quinoa staat heerlijk te pruttelen wanneer ik de sleutel in het slot hoor. Het water loopt me in de mond. Het enige wat ik nu nog hoef te doen is de kippendijtjes in de pan gooien en we kunnen eten. Dan overhandigt loverlief vol trots zijn aankoop. Geen kippendijtjes maar kippenbouten! Het verschil – voor wie dit niet weet – is ongeveer een half uur bereidingstijd. Ik krijg bijkans een toeval. Met veel diepe ademhalingen lukt het me toch om een heerlijk gerecht op tafel te zetten, maar ik blijf de hele avond woester dan woest.

Dag 10: Gisele eet vet
Een gesprek met Hoogleraar Voeding en Gezondheid Jaap Seidell leert mij hoe ik kan voorkomen dat ik me vaak zo hongerig voel. Bij dit dieet gaat het namelijk niet om hoeveel je eet (iemand ooit dik zien worden van groenten?), maar om wat je eet. Meer eiwitten, bijvoorbeeld in de vorm van kikkererwten en andere peulvruchten, en genoeg gezonde vetten (avocado, olijfolie en noten) werkt wonderwel. Soms zo goed dat ik aan twee maaltijden per dag genoeg heb. Langzaamaan begin ik zelfs weer vrolijk te worden.

Ik ging 30 dagen vegan en dit is wat er gebeurde >>

Het hele verhaal en Dionne’s conclusie lees je in het aprilnummer. Online lezen kan ook, via tijdschrift.nl.

Laatste nieuws