Man schrijft ontroerende brief aan de terroristen die zijn vrouw doodden

De Franse journalist Antoine Leiris verloor zijn vrouw tijdens de Parijse aanslagen, hij schrijft een brief aan de terroristen.

‘Mijn haat krijgen jullie niet’

Tijdens de afschuwelijke aanslagen in Parijs vorige week, verloren veel mensen kennissen, vrienden en geliefden. Zo ook de Franse journalist Antoine Leiris. Hij verloor zijn 35-jarige vrouw Hélène, de moeder van hun 17 maanden oude zoontje, bij de aanslag op concertzaal Le Bataclan. Op Facebook plaatste hij een ontroerende open brief aan de terroristen. “Ik weet niet wie jullie zijn en ik hoef het niet te weten.”

In de brief laat hij weten dat hij niet zal gaan haten, dat plezier gunt hij de terroristen niet. Hij wil niet toegeven aan dezelfde onwetendheid die de terroristen maakt tot wie ze zijn.

In een gesprek met France Info zegt Leiris over zijn brief dat hij geen beter antwoord kon geven op wat de terroristen willen. Hij zegt door te gaan met het leven, alleen al om hun zoontje ‘niet te willen zien opgroeien te midden van haat, geweld en wraakzucht’.

De hele brief:

‘Jullie zullen mijn haat niet krijgen’

Vrijdagavond hebben jullie het leven van een buitengewoon wezen gestolen, de liefde van mijn leven, de moeder van mijn zoon, maar jullie krijgen mijn haat niet. Ik weet niet wie jullie zijn en ik hoef het niet te weten, jullie zijn dode zielen. Als de God voor wie jullie verblind doden ons heeft gemaakt naar zijn beeld, zou elke kogel in het lichaam van mijn vrouw een wond zijn in zijn hart.

Dus zal ik jullie geen plezier doen door jullie te haten. Dat zouden jullie wel willen, maar door haat te beantwoorden met woede, zou ik alleen maar toegeven aan dezelfde onwetendheid die jullie maakt tot wat jullie zijn. Jullie willen dat ik bang ben, dat ik mijn medeburgers argwanend bekijk, dat ik mijn vrijheid opoffer voor de veiligheid. Mooi niet dus. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Ik heb haar vanochtend gezien. Eindelijk, na nachten en dagen wachten. Ze was nog net zo mooi als toen ze vrijdagavond de deur uitging, net zo mooi als toen ik totaal verliefd op haar werd, meer dan twaalf jaar geleden. En natuurlijk word ik verscheurd door verdriet, dat overwinninkje gun ik jullie, maar dat zal van korte duur zijn. Ik weet dat ze ons elke dag zal vergezellen en dat we elkaar weer zullen ontmoeten in het paradijs van vrije zielen waar jullie nooit binnen mogen.

We zijn met zijn tweeën, mijn zoon en ik, maar we zijn sterker dan alle legers van de wereld. Ik heb trouwens geen tijd meer aan jullie te verspillen, ik moet gauw naar Melvil, die net klaar is met zijn middagdutje. Hij is nu 17 maanden, moet dadelijk zoals altijd een hapje eten, en daarna gaan we spelen, net als anders, en de rest van zijn leven zal dit mannetje jullie dwarszitten door gelukkig en vrij te zijn. Want nee, zijn haat zullen jullie ook niet krijgen.

 Onze Franse collega was ooggetuige van de Parijse aanslag en vertelt erover >

Laatste nieuws