De gemiddelde Nederlandse vrouw heeft maat maat 42 of 44. Maar wat zegt die code op een kledinglabel eigenlijk nog? Marie Claire duikt in maatdiscriminatie, onoverzichtelijke systemen en ijdele marketingtrucs.
Schommelen
De gemiddelde maat van de Nederlandse vrouw? Internet, modemagazines en alle slanke meisjes op de catwalk willen ons laten geloven dat het maat 34 of 36 is. De werkelijkheid is totaal anders. Op grond van matenstudies schommelt de gemiddelde Nederlandse vrouw de afgelopen jaren tussen maat 42 en 44. Maar volgens kledingmaatexpert Carl Berlage had de gemiddelde vrouw in 2001 al ruim maat 44 – dit zei hij in NRC Handelsblad in 2013 gebaseerd op een TNO-onderzoek naar veranderende kledingmaten. Maar goed, dat is zeventien jaar geleden. Voor de meest recente matenstudie werkten TNO, Amsterdam Fashion Institute (AMFI), modebranche- organisatie Modint en matenconsultancybureau Sizing Science in 2015 samen onder leiding van professor Hein Daanen. De uitslag: 12 procent van de vrouwen had maatje 38, 19 procent (de grootste groep) paste in maat 40, 14 procent in maat 42 en 11 procent had maat 44.
“De gemiddelde Nederlandse vrouw schommelt tussen maat 42 en 44”
Gemiddeld bestaat niet
Zou het kunnen dat de gemiddelde Nederlandse vrouw nu, ruim twee jaar later, neigt naar een volle 44? Ik vraag het Nienke Steen van Modint. Zij was in 2015 de opdrachtgever van het TNO-matenonderzoek en adviseert kledingbedrijven over onder andere maatvoering. “Het kan zijn dat de samenleving ondertussen iets dikker is geworden”, zegt ze. “Maar ten opzichte van de TNO-onderzoeken uit 2011 en 2015 zie je geen heel grote fluctuaties. In een kindermatenstudie zag ik wel dat kinderen veel steviger aan het worden zijn. En dat neemt dat alleen maar toe als ze ouder worden. Dat is een signaal.”
Het zou dus zo zomaar kunnen dat maat 44 inderdaad de nieuwe gemiddelde maat is. Máár, benadrukt professor Hein Daanen, of de vrouw anno 2018 nou een 42 of 44 heeft, voor maten geldt geen vaste definitie. Hoe dat zit? Hein Daanen: “Ik heb een beetje een apart antwoord, maar dit geeft wel aan hoe belangrijk de spreiding is. De gemiddelde mens heeft één borst en één teelbal, maar deze gemiddelde mens komt nauwelijks voor.” Wat de professor bedoelt is dat werken met gemiddelden in de kledingindustrie niet zo handig is. “Het gaat vooral om de spreiding tussen mensen. Om die spreiding te accommoderen zijn er verschillende kledingmaten.”
Vanity sizing
Goed, de gemiddelde maat, 40, 42 of 44, mag dan ondefinieerbaar zijn; zeker is dat het geldende maatsysteem allesbehalve overzichtelijk is. Dat komt doordat fabrikanten en ontwerpers vrij zijn in het bepalen van hun eigen maatvoering én in welk etiketje ze in een kledingstuk naaien. Ook onoverzichtelijk: verschillende landen hebben een eigen maatsysteem. Als in een Frans jurkje van Isabel Marant maat 40 staat, is dat een Nederlandse 38. Een Italiaanse jas van Gucci maat 44 is bij ons een 38. En een Nederlandse 38 wordt in een Amerikaanse trui aangeduid met een 8. En in breigoed staat vaak niet eens een cijfercode, maar de minder nauwkeurige code S, M of L.
“Een Italiaanse jas van Gucci maat 44 is bij ons een 38”
Om het nog ingewikkelder te maken, labelen sommige modebedrijven ruime kleding soms expres kleiner. Zo gleed ik (maat 40) ooit moeiteloos in een Marc Jacobs-jas maatje jas 34. Wow! Dit fenomeen heet vanity sizing, oftewel ‘ijdelheidsmaatvoering’. Kiki Niesten van de gelijknamige modewinkels in Maastricht en Amsterdam kent het begrip: “Marketeers hebben ontdekt dat vrouwen het fijn vinden als er een kleine maat op het labeltje staat. Sterker nog: vrouwen zijn geneigd een kledingstuk te laten hangen als ze een grotere maat moeten pakken.”
Psychologie
Ter illustratie noemt Niesten het Amerikaanse merk The Row, dat niet ontwerpt voor grote maten, maar er wel subliem in is. “Een The Row-jurk in de Amerikaanse maat XS verkoopt bij ons goed omdat het ontwerp maatloos is. Vrouwen met een grote maat vinden het fantastisch iets te kopen waar een klein nummertje instaat. Een sterk staaltje psychologie.”
“Vrouwen met een grote maat vinden het fantastisch iets te kopen waar een klein nummertje instaat. Een sterk staaltje psychologie”
Om voor eens en altijd een eind aan het geharrewar maken te maken, zegt Kiki Niesten met veel nadruk: “Het nummertje dat in een kledingstuk staat is voor ons als winkelier veel minder belangrijk dan hoe een kledingstuk gesneden is. Met name de mouwinzet is belangrijk om op te letten bij grote maten, die moet ruim zijn. Zodra de taille weer een rol gaat spelen, krijgen de grote maten het moeilijker”, waarschuwt Niesten. “Maar mooie kleren zijn mooie kleren, en op een jas van Jil Sander raakt niemand uitgekeken.”
Lees het hele verhaal in het Love Yourself-issue van Marie Claire. Koop ‘m in de winkel of online!
Lees ook: Waarom de een wel alles kan eten en de ander niet
Tekst: Georgette Koning | Beeld: Nine Ijf
