De hele tijd op reis en daar nog geld mee verdienen ook. Deze travelbloggers hebben het goed bekeken. Maar het is ook gewoon hard werken, hoor.
Laura Coolen (29) founder van WhatAboutHer en TheBohoGuide
Ca. 100.000 bezoekers per maand – doet na 4 jaar fulltime bloggen ook weer wat freelance klussen Vroeger zei ik overal ja op. Ik ging zo’n vier keer per maand op reis en was gemiddeld negen maanden per jaar van huis. Dat heb ik nu wel een beetje gehad. Ik vlieg niet meer voor een paar dagen naar de andere kant van de wereld en kies en plan zelf mijn reizen. Nu ga ik één keer per maand weg. En mijn vriend en ik hebben onlangs een Land Rover met daktent gekocht, waarmee we deze zomer door Europa gaan toeren. We vormen een perfect team: hij filmt en fotografeert, ik schrijf. In mijn verhalen ben ik heel persoonlijk en ik schrijf bijna poëtisch over mijn ervaringen. Zo hoop ik mensen te inspireren om zelf op pad te gaan en te laten zien dat reizen haalbaarder is dan het soms lijkt. Het is fantastisch om achteraf te horen dat lezers mede dankzij mijn tips een onvergetelijke reis hebben gehad.
Keihard werken
Bloggen is echt keihard werken, maar hun dankbaarheid maakt het voor mij de allermooiste baan die er is. Beetje bij beetje de wereld ontdekken is natuurlijk ook een feestje. Of ik nu in Brugge of Jordanië ben, ik vind overal magische plekken en momenten. Maar de allermooiste herinneringen heb ik toch wel gemaakt in Zuid-Afrika, waar ik ook een tijdje heb gewoond. Door het wilde landschap cruisen met mijn lief, met een muziekje op de achtergrond en mijn hoofd tegen het raam geleund – veel beter wordt het niet. Mijn vriend en ik dromen er zelfs van om naar Zuid-Afrika te emigreren, wat we waarschijnlijk ook wel echt gaan doen. Heimwee zal me in ieder geval niet tegenhouden. Ik heb zelfs het gevoel dat ik juist een intensere band met mijn vrienden en familie heb omdát we elkaar maar af en toe zien. De wereld ontdekken is in allerlei opzichten een verrijking van mijn leven. Waar ik uit-eindelijk ook beland, ik zal altijd blijven reizen, dwalen, inspireren en dromen.
Marjolein van der Kolk (30) oprichtster van Reisgids Berlijn-blog
In de zomer over de landingsbaan van een oud vliegveld etsen, als de zon ondergaat. Dat is zo’n typisch Berlijn-moment waarop ik even extra veel van deze stad houd. Ik woon en blog hier nu al vanaf mijn studententijd – in totaal zo’n zeven jaar – en nog steeds blijft Berlijn me verwonderen. Het is ruim en mysterieus en zit vol verrassingen en oude locaties die een tweede leven heb- ben gekregen. Zoals park Tempelhof, het tot park omgetoverde vliegveld. Of KINDL gallery: een museum met moderne kunst dat gevestigd is in een oude brouwerij. De sfeer van creativiteit en vrijheid die de val van de Berlijnse muur met zich meebracht hangt nog overal, dat maakt Berlijn voor mij uniek. Ik heb er al een compleet boek over geschreven, Mijn Berlijn, maar ik blijf nieuwe dingen ontdekken om over te bloggen. Misschien maak ik op een dag nog wel een fotoboek of -tentoonstelling, waarvoor ik Berlijners portretteer. Dat lijkt me fantastisch. Ik zie mezelf hier rustig bejaard worden, zoveel houd ik van deze stad en het leven dat ik hier heb opgebouwd.
Settelen
Ik ben getrouwd, werk als marketingmanager bij een internationaal softwarebedrijf en heb een fijne vriendenkring. Af en toe heb ik heimwee, naar de Nederlandse stranden, mijn vrienden en familie. Maar gelukkig woon ik dichtbij genoeg om even langs te gaan als het gemis té groot wordt. De kans dat ik terug ga naar Nederland is waarschijnlijk net zo klein als de kans dat ik me ooit langer dan een paar maanden in een ander land zal settelen. Mijn Kaapstad of Mijn Praag zal er dan ook niet komen. Reizen is leuk, zolang ik maar thuis kan komen in Berlijn! Dat is allesbehalve saai. De stad ontwikkelt zich continu en er zijn altijd weer nieuwe adresjes om te ontdekken. Ook zo leuk: Berlijn verandert extreem met de seizoenen mee, qua sfeer én weer. Mocht je deze winter die kant op gaan, beklim dan zeker de Siegessäule: vanaf deze overwinningszuil is het uitzicht over een besneeuwd Berlijn ongelooflijk mooi.
Chantal Schram (30) oprichtster van ReisDoc
Tot mijn achttiende was ik niet verder geweest dan Duitsland en Frankrijk. Ik denk dat ik daardoor juist de drang had om zelf de wereld te verkennen. Als afgestudeerd antropoloog is het ontdekken van nieuwe culturen een van mijn grote passies. Ik ben gek op plekken waar je in contact komt met locals en als toerist nog een bezienswaardigheid bent. Daar maak je vaak bijzondere dingen mee. Tijdens een reis in Nepal was ik bijvoorbeeld op bezoek bij Dalit-gezinnen (de armste, kasteloze bevolking), waar ik een vrouw uit de hoogste kaste leerde kennen die al haar privileges had opgegeven om bij haar Dalit-man te kunnen zijn. Ze woonden in een huisje aan de rivier, waar ze stenen tot kiezels hakten. Ze hadden niets en tegelijkertijd hadden ze alles: liefde, geluk en zelfs trots. Ik word nog steeds emotioneel als ik aan dat koppel denk.
37 landen
Om tijdens mijn reizen beter met de lokale bevolking te kunnen communiceren, neem ik altijd foto’s mee van thuis. Zo kan ik laten zien hoe ík leef en wat wij hier bijvoorbeeld eten. Vooral kinderen vinden dat fantastisch. Ik wil zoveel mogelijk mensen inspireren met dit soort verhalen en probeer al mijn ervaringen voor mijn lezers vast te leggen. Daardoor sta ik tijdens mijn reizen continu ‘aan’, met mijn camera en telefoon altijd in de aanslag. Dat is niet erg, maar een echte vakantie zou misschien ook weleens goed zijn. Vakantie of niet, ik probeer minimaal één keer per maand naar het buitenland te gaan en ben altijd aan het sparen voor mijn volgende reis. Mijn reizen probeer ik zo voordelig mogelijk te houden. Dat is ook de focus van mijn blog: hoe je waar krijgt voor je reisgeld. Wereldwijd vind ik de mooiste plekjes voor de beste prijs. Ik ben al in 37 landen geweest, maar droom van nog veel meer. Bovenaan mijn lijstje: Colombia. Nu het daar wat veiliger is, kan ik daar hopelijk snel over schrijven.
Lees nog meer verhalen van reisbloggers in het reisnummer van Marie Claire. Deze vind je hier.
Lees ook: Werken onder een palmboom
Tekst: Shardey Aalders
