Window on the world: Eiland van de kleurenblinden

"Veel bewoners van de eilanden geloven dat hun kleurenblindheid een straf van God is"

Volledige kleurenblindheid komt voor bij slechts 1 op de 40.000 mensen. Nogal opmerkelijk dus dat een groot deel van de bevolking van Pingelap ermee is geboren. Fotograaf Sanne De Wilde trok naar het eiland in Micronesië en vond er het onderwerp voor een waanzinnig mooie fotoserie.

Mythe
Welke kleur overheerst in jouw leefomgeving? Het groen van het gras en de bomen? Het blauw van het water en de lucht? Of het grauwgrijs van beton en asfalt? Bij een tropisch eiland in de Grote Oceaan denk je waarschijnlijk aan groene palmen, wit zand en een blauwe zee, maar veel bewoners van het eiland Pingelap zien vooral verschillende tinten grijs. Pingelap is een eilandje dat deel uitmaakt van de eilandengroep Micronesië. Volgens de mythe raasde er eind achttiende eeuw een gigantische storm over het eiland, die weinig andere mensen dan de op dat moment heersende koning overleefden. Veel van de huidige bewoners van het eiland zouden directe nazaten van deze koning zijn, en net als hun voorvader lijden aan de zeldzame genetische afwijking achromatopsie, oftewel complete kleurenblindheid.

Eiland van de kleurenblinden
Wat er van die mythe waar is weten we niet precies, maar de kleurenblinden zijn er. De van origine Vlaamse maar in Amsterdam wonende fotograaf Sanne De Wilde (30) wijdde de fotoserie ‘The Island of the Colorblind’ aan hen. Ze kwam het eiland en haar bewoners op het spoor toen ze in 2014 aan haar serie ‘Samoa Kekea’ werkte, waarvoor ze mensen met albinisme portretteerde. Op de Belgische radio sprak ze over deze serie en over haar fascinatie voor geïsoleerde gemeenschappen waarbinnen een zeldzaam genetisch spoor tot een collectieve fysieke identiteit heeft geleid. “Een Belgische man met achromatopsie hoorde me spreken en stuurde me daarop een e-mail met het onderwerp ‘Ik heb een verhaal voor je’”, vertelt De Wilde.

“Voor mensen met achromatopsie ziet de wereld eruit als een overbelichte foto”

Het verhaal van de Pingelapezen
Hij vertelde het verhaal van de Pingelapezen. Voor De Wilde was dit het teken om haar koffers te pakken en naar het eiland af te reizen. «Hij had me geen groter cadeau kunnen geven», zegt ze achteraf over de e-mail. Wat ze op het eiland vond, was niet alleen het onderwerp voor een spraakmakende serie, maar ook een compleet nieuwe familie. Een maand lang verbleef ze beurtelings op de eilanden Pingelap en Pohnpei, waar veel van de oorspronkelijke Pingelapezen inmiddels wonen. Het grootste gedeelte van haar tijd bracht ze door bij een gezin waarmee ze een warme band opbouwde. “Het mooiste moment uit mijn tijd daar was toen oom Adalbert tijdens een feestmaal de woorden sprak ‘Welcome to the family, once and for all. United we stand, divided we fall’.”

De Wilde portretteerde alle mensen met achromatopsie die ten tijde van haar verblijf op de twee eilanden aanwezig waren – 41 in totaal. De meeste van hen vond ze via de vader van het gezin waar ze verbleef, Roddy Robert, die zelf ook kleurenblind is. “Hij werkt als leraar voor de kleurenblinden en slechtzienden en is een bijzonder geliefd man die vrijwel iedereen kent. We hebben samen een stamboom getekend en zijn bij alle mensen langsgegaan die aan achromatopsie lijden. Hij is overigens ook een van de weinigen die over goede kennis over de afwijking beschikt. Veel bewoners van de eilanden geloven dat hun kleurenblindheid een straf van God is. Het ontbreekt er aan kennis en educatie.”

“Veel bewoners van de eilanden geloven dat hun kleurenblindheid een straf van God is”

Lees het hele verhaal in het travelissue van Marie Claire, hier online of in de winkel!

Tekst Channa Brunt | Fotografie: Sanne De Wilde 

Laatste nieuws